Na terenie dzisiejszej gminy istniały także obiekty, których na próżno dziś już szukać. Pierwszy taki przykład to gród wczesnośredniowieczny w Dębogórzu. (Zachowała się tylko malutka górka, której już nawet miejscowi nie są w stanie odróżnić.) Nazywany był Grodem przy Dębowej Górze. Właśnie od niej wzięło nazwę Dębogórze.
Kolejne miejsce to tzw. Zaklęty Zamek (niedaleko Kazimierza). Na terenie gminy, w Babich Dołach, znajduje się bunkier nazywany powszechnie bunkrem Goeringa, związany z działalnością niemieckiego lotnictwa.
Innym z ciekawych miejsc, których nie można już znaleźć na mapie jest nieistniejąca miejscowość Beka. Formalnie położona była po drugiej stronie rzeki Redy i wchodziła w skład Osłonina, ale obsługiwała w zasadzie Rewę. Było to miejsce postoju rewskich statków handlowych, których w Rewie było w 1920 roku dokładnie dziesięć, a z biegiem czasu coraz mniej. Był jednak taki moment, że tutejsi armatorzy jednocześnie zarządzali piętnastoma łodziami. W tym rejonie na dnie morza leżą cztery z nich.
Wreszcie rzecz najważniejsza, której nie można już znaleźć na mapie, to młyn wodny w Mostach. W budynku po młynie mieszkają obecnie ludzie (został zamieniony na dom mieszkalny). Brakuje piekarni, która również została zamieniona na dom mieszkalny.
A czy ktoś pamięta, że przed drugą wojną światową w Kosakowie stał czerwony, ceglany budynek mleczarni? W grudniu 1901 roku członkowie-założyciele spółdzielni uchwalili statut spółdzielni. Na jego podstawie zarejestrowano tę spółdzielnię w Sądzie Królewskim w Wejherowie. W niedługim czasie rozpoczęto budowę zakładu, który wyposażono wspólnymi siłami i ze środków członków spółdzielni. W początkach istnienia zakładu jego głównym produktem było masło. Skupowano mleko z terenów Kępy Oksywskiej oraz przyległych wsi, a finalny produkt dostarczano przede wszystkim do Gdańska i Sopotu. Spółdzielnia istniała do 1927 roku kiedy podjęto decyzję o jej rozwiązaniu. Wkrótce jednak reaktywowano ją. Jednak z czasem jego główną siedzibę przeniesiono do gdyńskiej dzielnicy Grabówek. Kres istnieniu zabudowań w Kosakowie położyło bombardowanie w 1939 roku. Dziś nie pozostał po nich nawet ślad. Zresztą i tak nie miały szans na przetrwanie. Budując lotnisko Niemcy nie pozostawiliby tak wysokiego obiektu tuż obok. Podobnie jak z wieży kościoła można byłoby prowadzić obserwację. Na to wojsko nie mogło sobie pozwolić.
Takich zaginionych obiektów jest z pewnością więcej. Wystarczy prześledzić dzieje dawnych budynków na terenie gminy. Poszukiwania
te warto z całą pewnością prowadzić, gdyż pamiątki przeszłości odchodzą z wolna w niepamięć. Kolejno znikają bezpowrotnie. Maleńka Gmina Kosakowo nie ma szansy konkurować z ogromnymi „kombinatami” turystycznymi jak chociażby Kraków, czy Wrocław. Mimo to mamy jednak sporo do zaoferowania turystom. A lokalny walor edukacyjny? Skoro młodzież i dzieci poznają zwyczaje i mowę kaszubską, powinny także wiedzieć jak żyli ich przodkowie. A ta wiedza jak widać jest dostępna na wyciągnięcie ręki.
